آیا میدانید به علت نبود دانش یا کمبود دانش در پزشکی، هر دقیقه جان انسانهای زیادی گرفته میشود. برخی مواقع مرگ یک انسان، موجب از بین رفتن کتابخانه ای از دانش میشود. با وجود اینکه میگویند هر پنج دقیقه یک موضوع جدید در دانش پزشکی ایجاد میشود اما همچنان خلاءهای دانشی فراوانی برای درمان بیماریها و حتی کاهش آن ها وجود دارد.
آیا می دانید چه هزینهای برای عدم آگاهی خود در حوزه بهداشت و درمان پرداخت میکنید؟ جالب اینجاست که در احوالپرسیهای روزانه از “سلامت باشید” به وفور استفاده می کنیم یا در جواب چه خبر؟ می گوییم “سلامتی” اما نمیدانیم برای سالم ماندن به دانش نیاز داریم. دانشی که قطعاً عامل نجات شما می شود اما چون نمیدانیم این دانش کجاست و نزد چه کسی می باشد، ممکن است نادانسته دچار اشتباه در حوزه غذا، هوا و آب شویم و به این ترتیب وضع بدتر شود.
آیا نباید مدیریت دانش به طرح تحول نظام سلامت کمک کند تا از این طریق یار و یاور انسانها باشد، آیا نباید بیمارستانها در سراسر کشور طالب ثبت و تسهیم دانش به مردم باشند تا شیوع بیماریها کمتر شود. آیا نباید مراکر درمانی، بیمارستان ها و کلینیک ها به مردم دانش بدهند که به خود کمک کنند تا از این طریق به بخش سلامت نیز کمک شود. جای بسی تاسف است که هر دقیقه انسانهای زیادی به دلیل تکرار اشتباه دیگران و عدم مراقبتهای لازم دچار بیماری می شوند چون تجربیات قبلیها در جایی وجود ندارد تا بتوان به آن مراجعه کرد. البته عمل خودمراقبتی در جای خود مهم است که ما آن را همان خودیادگیری می نامیم.
به عنوان مثال: مدیریت دانش با تشکیل انجمنهای خبرگی در میان پزشکان به آنها کمک میکند تا با همافزایی دانشی با یکدیگر فنون جدید در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماریها را با سرعت بیشتری ابداع کنند. ایجاد پایگاه اطلاعاتی دارو به نظام سلامت ما کمک میکند که بدانند چه دارویی به چه میزانی مصرف میشود؟ از یک نسخه چند بار استفاده شده است؟ اصلاً سوابق سلامت یک انسان کجا نگهداری میشود تا وقتی به پزشک مراجعه میکنیم دیگر پزشک به ذهن خود فشار نیاورد که کی پیش من آمده بودی و مشکلت چه بود!