متصل کردن مدیریت دانش با دیسیپلین‌های دیگر – بخش اول

مدیریت دانش هیچگاه نمی تواند به تنهایی کار کند، در واقع با تمامی دیسیپلین‏ های مدیریت سازمان شراکت دارد و نیاز دارد تا با آن‏ها هم راستا و هماهنگ شود تا بتواند در سازمان جایگاه خود را به طور کامل مشخص و تثبیت نماید. چالش اصلی، ایجاد خط همکاری مناسب میان مدیریت دانش با دیگر شرکاء مدیریت (دوایر سازمانی) می باشد، بدون اینکه بیش از اندازه درگیر ماهیت آن ها شود. حتی زمانی که مدیریت دانش به دپارتمان دیگری گزارش می دهد، می‏ بایست کاملاً هویت خود را حفظ کند. دیسیپلین های مدیریتی شامل عناصر به هم وابسته ای هستند تا از اقدامات مختلف در سازمان پشتیبانی کنند. واضح است متصل کردن مدیریت دانش با سایر سیستم های مدیریتی می تواند موجب ایجاد هم افزایی و همکاری های مشترک گردد.

 در این یادداشت به نحوه همکاری میان مدیریت دانش و ۲ شریک آن خواهیم پرداخت و در یادداشتهای بعدی پارتنرهای دیگر را بررسی خواهیم کرد.

مدیریت دانش و منابع انسانی

دارایی های مشهود مدت زیادی است که شناسایی شده اند و توسط ابزارهایی به خوبی مدیریت می شوند. اما امروز توجه به سمت دارایی های نامشهود از جمله دانش معطوف شده است. اکثر دارایی های سازمان یک مالک شناخته شده دارند:

• پول مالک مشحصی به نام واحد مالی دارد.
• مشتریان معمولا دارایی واحدهای فروش، بازاریابی و خدمات مشتریان هستند.
• محصول مالکی مستقیم به نام واحد تولید دارد.

 اما هیچ یک از واحدها مسئول مهمترین دارایی سازمان که همان دانش است نمی‌‏باشد. با توجه به اینکه واحد منابع انسانی مالک دارایی‏ های انسانی می باشد، اغلب شاهد هستیم که این واحد مسئولیت دانش سازمان را نیز بر عهده می گیرد. به قول آقای تام داونپورت از صاحب نظران برجسته مدیریت دانش، مدیریت کردن بر دانش عبارت است از مدیریت کردن بر دانش و مدیریت کردن بر کارکنان عبارت است از مدیریت دانش. حال واحد منابع انسانی، مدیریت دانش را از کجا باید آغاز نماید؟ چهار مرحله برای اینکار وجود دارد:

مدیریت دانش و تحقیق و توسعه